
Quiero agradecer en primera instancia a mi òrìsà Òòsà-nlá por permitirme una ves más la oportunidad de crear este blog, a mi èsù y a mis caboclos...estiendo mi agradecimiento a mi esposa Iya Karina omo ti Osun, compañera y amiga de horas de trabajo, que con dulsura y amor alivia los sin sabores y cura las heridas que la vida va dejando. Agradesco a todos los omorisa que integran el ilé y me dan su apoyo constante: Demí omo Osun, Nahuel omo Sango, Franco omo Obatala, Gonzalo omo Yemoja, Tatiana omo Osun, Claudia omo Obatala, Maria Noel omo Yemoja, Rossana omo Sango, Ignacio omo Bara, Gabriela omo osanla, Marcela omo Oba, Javier omo Bara, Roberto omo Ogun, Jaqueline omo Osun, Marta omo Ogun, Sabrina omo Osanla, Ismael omo Obatala, Tiago omo Bara, Fernando omo Obatala, Sebastian omo Osun, Claudio omo Osun, Analia omo Osun, Edgar omo Ogun, Maria omo Bara, Silvia omo Obatala, Ligia omo Yemoja, Hugo omo Obatala, Brenda omo Osun, Rosario omo Yemoja, Ana omo Oya, Alexis omo Osanla, Beatriz omo Yemoja, Dorival omo Obatala, pido perdón si me olvido de algun omorisa... Agradesco el contínuo apoyo, ayuda, sabiduria y respeto dedicado hacia mi familia sanguinea y espiritual, y hacia mi persona del AWOFA IFAKEMI OGUNSI "Miguel" OMO TI OBATALA y su EGBE HEREDEROS DE IFA (goia-Brasil). Agradesco a todos los Bàbá e Iya amigos, y a todos los allegados a el ilé, ADUKPE!!! Ahora comienza la tarea más dificil, escribir para transmitir lo poco o mucho que hasta el día de hoy e aprendido de mis mayores. A todos gracias y espero que disfruten de aqui en más todo lo que aqui sea publicado... Ire o!!!
2 comentarios:
ÒRÉ NLÁ MI! (MEU AMIGO!) ARÁKÙNRIN MI (MEU IRMÃO). MO FÉ ÌMÒ FÚN ORÍ RÉ. (EU DESEJO LUZ PARA SUA CABEÇA.)
KÍ GBOGBO ÒRÌSÀ KÓ IRE TÒ É WÁ! (QUE TODOS OS ÒRÌSÀ TRAGAM COISAS BOAS PARA VOCÊ)
ÀSE OKANLÉNIGBA IMALÈ YÓÒ BÁ O GBÉ LÀYÈ.(O AXÉ DAS DUZENTAS E UMA DIVINDADES VAI ACOMPANHAR VOCÊ POR TODA VIDA).
IRÉ O!
quizá mañana cuando brille el sol y su calor encienda nuestros pies,el murmullo silencioso de tantas emociones,risas,nervios,la inmensa alegría d haberlo logrado,haber llegado a la meta.son tan solo las mas humildes ilusiones de alguien que sueña una mañana en el fondo de una casa bajo un árbol algunos sentados en sillas y otros en el suelo,escuchando la mas linda historia de orisa,en boca de mi maestro enseñanza de obligacion.mijhele tomidam
Publicar un comentario